Znak Dziedzictwa Europejskiego jest wyróżnieniem przyznawanym obiektom dziedzictwa kulturowego, które odegrały szczególną rolę w kształtowaniu historii i kultury Europy lub rozwoju wartości stanowiących fundament integracji europejskiej. Wcześniej to wyróżnienie otrzymała Unia Lubelska, zawarta między Polską a Litwą w 1569 roku i miejsca upamiętniające Unię, Historyczna Stocznia Gdańska i obiekty związane z Powstaniem „Solidarności”, Konstytucja 3 Maja w 2015 roku. Rok później wyróżnienie przyznano Cmentarzowi Wojennemu nr 123 Łużna – Pustki z okresu I wojny światowej.
Miejsce pamięci narodowej w Łambinowicach jest więc piątym polskim obiektem uhonorowanym Znakiem Dziedzictwa Europejskiego.
Decyzja Komisji Europejskiej ogłoszona 31 marca br., że piątym obiektem polskim, wyróżnionym Znakiem Dziedzictwa Europejskiego mieszkańcy Województwa Opolskiego z dumą i zadowoleniem przyjęli tą miłą wiadomość, a dyrektor Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych dr Violetta Rezler-Wasielewska otrzymała wiele gratulacji i uznania od władz centralnych wojewódzkich i instytucji kultury, nauki i organizacji pozarządowych z kraju i zagranicy do gratulacji dołącza się Stowarzyszenie Współpracy Polska-Wschód.
Tym szczególnym miejscem od 55 lat opiekuje się znajdujące się na jego terenie Centralne Muzeum Jeńców Wojennych, instytucja o szerokim, nie mającym odpowiednika wśród europejskich muzeów spektrum działalności.
Miejsce Pamięci Narodowej w Łambinowicach – to obszar, który tworzą tereny poobozowe oraz cmentarze wojenne. Jest unikalnym świadectwem eskalacji konfliktów wojennych – od XIX-wiecznej wojny prusko-francuskiej, poprzez I wojnę św., po apogeum przemocy i łamania praw człowieka w latach II wojny światowej, kiedy istniał tu jeden z największych kompleksów obozowych Wehrmachtu w Europie – stalagi Lamsdorf. W Łambinowicach zachowały się także materialne dowody społecznych konsekwencji konfliktów wojennych (i zmiany granic), związane z historią obozów dla migrującej ludności cywilnej: niemieckiego (1921–1924) i polskiego (obóz pracy 1945–1946). Obiekt wyróżnia zatem wielowarstwowy przekaz historyczny, zapisany w zachowanych artefaktach, widocznych szczególnie w krajobrazie, który tworzą pozostałości poobozowe, Stary Cmentarz Jeniecki, głównie z grobami z 1871 r oraz z lat 1914–1919, Cmentarz Jeńców Radzieckich z masowymi mogiłami 40-tysięcy jeńców Armii Czerwonej oraz Pomnikiem Martyrologii Jeńców Wojennych, poświęconym wszystkim jeńcom 50-ciu narodowości Lamsdorf z lat 1939–1945, a także Cmentarz Ofiar Obozu Pracy 1945–1946.
Z dużym zadowoleniem i uznaniem wiadomość Unii Europejskiej przyjęli działacze i członkowie Stowarzyszenia Polska-Wschód, zwłaszcza ci , którzy od powstania Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych, znają i uczestniczyli w wielu działaniach związanych z całokształtem przedsięwzięć Muzeum, a część z nich pełniła wcześniej ważne funkcje w tej instytucji.
Nasze współdziałanie obejmowało udział w uroczystościach organizowanych na terenie Centralnego Muzeum w rocznice wyzwolenia tego obozu przez Armię Czerwoną, Dzień Zwycięstwa i wiele innych przedsięwzięć, spotkań, wystaw, nawiązywanie współpracy z krajami byłego Związku Radzieckiego, z których jeńcy przeszli przez ten największy obóz Wehrmachtu w liczbie ok. 200 tys. z czego około 40 tys. zakończyło życie w tragicznych warunkach i spoczywa w masowych mogiłach. Wspieramy szeroką bogatą działalność Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych zwłaszcza edukacje młodego pokolenia, czemu służą konkursy: Ogólnopolski Konkurs na projekt historyczny „Póki nie jest za późno” i Konkurs Recytatorski Poezji Jenieckiej „ Nie tracimy pamięci”.
